پايان نامه تاثيرجنگ بر معاهدات بين المللي از ديدگاه حقوق بين الملل و اسلام

پايان نامه تاثيرجنگ بر معاهدات بين المللي از ديدگاه حقوق بين الملل و اسلام

با تاكيد بر جنگ عراق عليه ايران و معاهده 1975 الجزاير

مقدمه     :

به رغم عزم ملل متحد به محفوظ داشتن جهان از بلاياي جنگ و مصايب آن كه به بيان در نمي گنجد . جنگ همچون هميشه تاريخ ، واقعيت درد ناك زندگي بشردر نيمه دوم سده قرن بيستم باقي ماند . تاكنون بيش از يكصد جنگ چه آنهايي كه جنبه بين المللي داشته اند و چه جنگ هاي داخلي روي داده است كه غير از تلفات مادي و نابودي ميليونها انسان ، اساس آن صلح و پيشرفت را از بيخ وبن بركنده است .  جنگ و توسل به زور كه در دوران گذشته و به لحاظ حقوق بين الملل كلاسيك، اصل حاكم بر روابط ميان كشورها بوده ، امروزه همچون عامل مخرب روابط بين الملل و در نتيجه ناقض مقررات حقوق بين الملل شناخته شده است .

البته حقوق بين الملل علي رغم پذيرش اصل ممنوعيت توسل به زور و تحريم جنگ در مواردي مبادرت به جنگ را مشروع و قانوني دانسته است  . در مورد جنگ دو نظريه افراطي وجود دارد : عده اي جنگ را مطلقاً محكوم مي كنند و عده اي ديگر بدون هيچ گونه قيد و شرطي از آن تجليل به عمل مي آورند . البته نظريه بينابيني نيز مطرح است كه به موجب آن ، جنگ در برخي حالات مضر، ليكن لازم است . عقايد دانشمندان حقوق بين الملل منعكس كننده اين گوناگوني است : 

الف). از ديد برخي از دانشمندان ( مخصوصاً دانشمندان مكتب ناسيونال سوسياليست )جنگ يك پديده    ما فوق حقوق است . 

ب). از نظر بسياري از دانشمندان مكتب حقوق موضوعه ، جنگ نسبت به حقوق يك پديده بيگانه است . ج). بالاخره دكترين حاكم پس از انعقاد پيمان بريان – گلوك اين است كه جنگ پديده اي مخالف حقوق است كه خصيصه اساسي آن اين است كه نه ما فوق و نه ماوراء حقوق ، بلكه كاملاً ضد حقوق است. علي رغم نظريات ضد و نقيض مطروحه ، امروزه جنگ به عنوان يك واقعيت ، داراي مفهوم حقوقي است . 

درمنشور ملل متحد هم كه در ( ماده 2 بند 4 )  اعضاء متعهد گرديده اند كه (( در روابط بين المللي خود از تهديد به زور يا استعمال آن عليه تماميت ارضي يا استقلال سياسي هر كشوري يا از هر روش ديگري كه با مقاصد ملل متحد مباينت داشته باشد )) خودداري كنند . در منشور به جاي جنگ يا توسل به جنگ از عبارت ((تهديد به زور يا استعمال آن ))  استفاده گرديده شده است .